Polichrom i wolontariat czyli to co dobre.

Ostatnio mnie tutaj coraz mniej.
Trochę tęsknię za beztroskimi wakacjami, kiedy w każdym momencie mogłam do was napisać.
Teraz, mimo że wydarzeń oraz przemyśleń, którymi chciałabym się z wami podzielić jest dużo to niestety, ale coraz częściej brakuje mi na to czasu.
Zauważyłam, że ostatnio żyje od weekendu do weekendu, ale przyznam się wam szczerze, że nie narzekam, ponieważ te tygodnie w szkole są dla mnie, jak najbardziej udane.
Dzisiaj jednak nie o tym!
Mimo że, jestem tutaj tylko na chwilę mam nadzieję, że zaciekawi was mój wpis.
Zawsze jak dzieje się u mnie coś naprawdę dobrego od razu mam ochotę wam o tym napisać.
Dzisiaj też jest taki dzień!
Dlaczego?
Otóż piszę do was świeżo po warsztatach odważę się użyć nawet sformułowania niesamowitych warsztatach.
Wielokrotnie mogliście przeczytać u mnie na blogu o polichromie, o którym wspominałam wam także w podsumowaniu roku.
Zawszę jak się już w coś wkręcam to robię, to na sto procent.
Nie zawsze może przynosi to efekty, ale w większości przypadków naprawdę warto.
Uczestnicząc już drugi rok w polichromie na każdym kroku jestem miło zaskoczona co daje mi
dużo chęci do działania.
Jak już może wiecie, może nie polichrom to gra dla szkolnych klubów wolontariatu ze śląska.
Dzisiaj miałam przyjemność być w Katowicach i uczestniczyć w  warsztatach dla wolontariuszy polichromu.
Na początku byłam trochę nie pewna, ponieważ szczerze powiedziawszy bałam się tego co mnie tam spotka zwłaszcza, kiedy każda z nas dostała zupełnie inny kolor identyfikatora.
Po kilku minutach jednak nie pożałowałam.
Okazało się bowiem, że kolory mówiły o tym do jakiej grupy jesteśmy przydzieleni.
Na początku zastanawiałam się, jak to będzie w grupie z zupełnie obcymi osobami
w końcu nie wiem nawet jak z nimi rozmawiać.
Ku mojemu zaskoczeniu trafiłam do grupy, która w zaledwie kilka sekund okazała się bardzo zintegrowana mimo tego, że każdy z nas był sobie zupełnie obcy.
W rezultacie nie tylko nauczyłam się wielu rzeczy, ale i poznałam naprawdę świetnych ludzi, którzy tak jak, ja na co dzień są zwykłymi nastolatkami.
Dzięki tym warsztatom miałam szansę wymienić się wieloma ciekawymi spostrzeżeniami z członkami grupy, do której należałam, jak i mogłam podzielić się swoją refleksją dotyczącą polichromu.
W grupie miałyśmy szansę "na świeżo" wymienić się ze sobą swoimi doświadczeniami.
Opowiadałyśmy sobie między innymi o akcjach, które udało nam się przeprowadzić do tej pory w swoich szkołach, jak i o tym jakie akcje planujemy jeszcze przeprowadzić.
Jadąc do Katowic na te warsztaty gdzieś w środku skrywałam taki niepokój, czy rzeczywiście szkoły będą chętne do wspólnej integracji, czy też nie potraktują tego ściśle jako gry.
Każda ze szkół chce wykazać się kreatywnością pokazując swoimi działaniami, że bardzo dobrze pomaga innym.
Sama, kiedy zaczynałam swoją "przygodę" z polichromem myślałam, że głównie chodzi o to, żeby swoimi działaniami zdobyć jak największą ilość punktów.
Jednak, kiedy w polichrom wkręciłam się już na maksa zrozumiałam, że tutaj liczy się coś więcej.
W końcu polichrom w formie wolontariatu niesie naprawdę wiele dobrego.
Wolontariat po czasie staje się stylem życia, a nic tak nie wzbudza chęci do działania, jak zapał innych osób.
Pamiętam jak w pewnym czasie w tamtym roku polichrom stał się dla mnie taką codziennością.
Z niecierpliwością wyczekiwałam tasków, czy zadań byle tylko mieć możliwość do działania.
Potem niestety nadszedł koniec, kiedy druga edycja została zakończona oficjalną galą.
Po gali poczułam  pustkę bo wiedziałam, że to co dobre się skończyło.
Dlatego w tym roku szkolnym byłam niezmiernie szczęśliwa, kiedy dowiedziałam się, że jesteśmy w trzeciej edycji i znowu będziemy mogli działać.
Nigdy nie zdawałam sobie sprawy z tego jak wiele do życia może wnieść wolontariat bo przecież pomoc jest piękna szczególnie ta niesiona prosto od serca.

"Żyjemy. Byle do piątku, byle do świąt, byle do wyjazdu, byle do lata, byle jak."

Czasami chciałabym potrafić zinterpretować słowo życie.
Jego rozległość jest jednak tak ogromna, że nawet gdybym chciała nie znalazłabym jednego określenia, które by dobitnie zasugerowało definicje życia.
Zauważyłam, że jako ludzie mamy skłonność do rozpamiętywania tego co było, kiedyś dlatego też nie potrafimy żyć dziś.
Zastanawiamy się co by było gdyby co przysłania nam możliwość do działań.
Życie jest krótkie i tylko my decydujemy o tym jak je przeżyjemy.
Ale, czy wracanie myślami do przeszłości pomoże nam zbudować lepsze jutro?
Zakończyć dobrze dziś?
A gdyby ktoś powiedział wam: "Jutro zostaje odwołane masz tylko to co teraz i spójrz rozejrzyj się, czy  tak od zawsze wyobrażałeś sobie szczęście?"
Naprawdę potrafilibyście powiedzieć, że w stu procentach jesteście szczęśliwi z tego co macie?
Powiedzielibyście: "przeżyłem to życie tak, jak sobie, to wyobrażałem"?
Wydaje mi się, że każdego naszły by pewne wątpliwości.
Nikt nie powiedział, że będzie łatwo, nikt nie powiedział, że nie będziemy popełniać błędów, że nie będziemy ranić, nikt nie powiedział, że każdy człowiek będzie idealny.
Ważne jednak, żebyśmy nauczyli wyciągać się wnioski z naszego postępowania na przyszłość.
Ważne żebyśmy z naszych błędów wyciągali nauki moralne.
Musimy nauczyć się godzić z przeszłością nie zaglądając w nią, aby nie przysłaniała nam przyszłości, ponieważ nie mamy pewności, że rozpamiętując przyszłość nie ominie nas coś wartościowego.
Pamiętajcie o tym, że bez względu na to jak źle jest w danym momencie jest, to tylko i wyłącznie pewien moment, który już nie wróci.
A jeśli nie będziecie go wspominać nie zatruje on wam teraźniejszości.
W końcu to jest wasze życie, to jak żyjecie, jakie błędy popełniacie.
Mimo że nie zawsze wiemy, jak żyć zawsze się podnosimy i potrafimy iść dalej.
Nikt was nie rozliczy z tego co robicie chyba, że wy sami, ale czy potraficie stawać przed lustrem wyciągając wnioski z tego, jakimi ludźmi jesteście?
Czy znajdujecie odwagę sami przed sobą by przyznać się do swoich błędów?
Oprócz was nikt nie ma prawa ingerować w to co robicie.
Nie musicie się nikomu z niczego tłumaczyć.
Jednak, czy potrafisz, to wykorzystać stając twarzą w twarz z samym sobą?
Jeśli nie jesteś zadowolony ze swojego życia, nie narzekaj na nie, nie mów, jak źle jest tylko wstań i działaj.
Najprościej jest po prostu usiąść i narzekać, ale najtrudniej jest wstać i działać obracając wady w zalety.
Twoje szczęście zależy tylko i wyłącznie od Ciebie jeśli będziesz do niego dążyć będziesz szczęśliwy, ponieważ nie ma rzeczy nie możliwych są tylko trudne do wykonania.