Podobno"Najlepszych ludzi uformowało naprawianie własnych błędów."
Niby jesteśmy tylko ludźmi i popełniamy błędy.
Czasami nawet nie zdajemy sobie sprawy jakie konsekwencje one niosą
dopóki nie zaczniemy ich naprawiać.
Samo słowo "błąd" brzmi tak zwykle.
Niby nic a jednak coś.
Każdy fałszywy krok, który popełniamy buduje swego rodzaju doświadczenie.
Ponieważ potem idąc na przód popełniamy wiele nie prawidłowości, które różnią
się od tych, które już popełniliśmy właśnie dzięki doświadczeniu jakie zdobyliśmy.
"Doświadczenie - to suma wiedzy, która pozwala robić nowe błędy, zamiast powtarzać
dawne."
Chyba jedną z najgorszych rzeczy jest nie dostrzeganie błędu.
W końcu kiedy go dostrzeżemy może być już za późno.
Mądry Polak po szkodzie.
Dopiero wtedy możemy dostrzec ile złego zrobiliśmy samym sobie i naszym bliskim.
Najtrudniej jest już odbudować to co się zniszczyło.
Każdy człowiek nosi w sobie pokorę.
Potrafi zrozumieć i walczyć o lepsze jutro.
Myślę, że takie błędy czegoś uczą, ale są trudne do odbudowania.
Zawsze mi powtarzano, że wina nie leży tylko po jednej stronie lecz po dwóch, a
największym kawałkiem sukcesu jest umiejętność rozmowy i rozwiązania tak owego
problemu, który powstaje na wiele sposobów.
Po czasie gdy otworzymy oczy i zaczniemy analizować swoje nieprawidłowości i zobaczymy
ile tak na prawdę ludzi zraniliśmy możemy nie uwierzyć w to ile mankamentów powstało
w wyniku naszego zachowania.
Wzbraniając się przed nieścisłościami popełniamy ich jeszcze więcej.
Możemy nawet nie być świadomymi ile złego wyrządziliśmy.
Nie sztuką jest zamaskować błędy kłamstwem, sztuką jest się do nich
otwarcie przyznać.
Mówią, że ten kto przyznaje się do własnego błędu zamyka usta innych może jest w tym
ziarenko prawy, bo kiedy ktoś patrzy zboku tylko na to żeby podwinęła nam się noga by
móc nas zniszczyć, gdy zobaczy, że potrafimy otwarcie się do tego przyznać zamilknie.
W końcu nikt nie jest idealny czasami nasze wady przemawiają w nas jako błędy,
ponieważ to właśnie przez nie je popełniamy.
Ale jeśli chodzi o to, to nie ma człowieka, który by nie popełniał chociażby
najmniejszych błędów.
"Jeśli chodzi o popełnianie błędów i te chwilowe porażki, to jesteśmy w doborowym
towarzystwie. Bo nie znam nikogo, kto mógłby nam zaimponować albo zainspirować
w jakiś sposób , a kto sam nie odniósł WIELU porażek."Wydaje mi się, że każdy z nas zasługuje na szansę są ludzie, którzy potrafią dać ich
wiele, ponieważ na prawdę im na kimś zależy i wierzą w dobro i zmianę osoby,są
też ludzie, którzy potrafią dać jedną szansę a i długo potrafią tego nie żałować.
Trzeba czasami postawić się w sytuacji innych w końcu kiedyś to my możemy
potrzebować tej szansy, której kiedyś nie chcieliśmy dać innemu człowiekowi.
Sama popełniam masę błędów i powiem wam ciężko przychodzi przyznanie się do nich,
ale trzeba się do nich przyznawać, ponieważ to potrafi pokazać, że jesteśmy tylko ludźmi
i mamy uczucia.
Wiem, że potrafimy ranić osoby, na których nam najbardziej zależy, ale czasu nie da się
cofnąć, co raz się stało więcej się nie odstanie.
Czas leczy rany? Nie on tylko przyzwyczaja do bólu.
Czasami tego nie da się naprawić choćbyśmy próbowali w końcu liczy się zaangażowanie
obu stron i płomień, który się do tej pory tlił i nagle mógł zgasnąć.
Dopiero wtedy kiedy zostajemy całkiem sami zdani na los dostrzegamy to ile ran zadaliśmy
gdzieś po drodze innym ludziom.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz