Kiedyś ktoś powiedział mi "Nie oceniaj książki po okładce."
Tak naprawdę jeszcze wtedy nie znałam prawdziwego znaczenia tych słów.
Po czasie jednak zrozumiałam, że dopóki nie pozna się, człowieka nie powinno się go oceniać.
Jednak patrząc na ludzi i na dwudziesty pierwszy wiek to kto tak na dobrą sprawę nie ocenia kogoś, dopóki go nie pozna?
Każdy z nas patrząc na innego człowieka "potrafi" stwierdzić, jaki jest.
I mimo że w zasadzie powinniśmy wynieść z domu, że nie należy, wyrabiać sobie zdania o kimś nim się go dobrze nie pozna i tak większość z nas to robi.
Na samym początku wypadałoby w ogóle zadać sobie pytanie, czy kogokolwiek właściwie da się poznać od początku do końca?
Jak tak dłużej się nad tym zastanawiałam, to doszłam do wniosku, że nikt nie jest w stanie nas dobrze poznać.
Nie mówiąc już o przewidzeniu naszego zachowania w danej sytuacji.
Pewnie wielu z was się zastanawia, dlaczego tak piszę.
Otóż wielu z nas wychodząc, z domu zakłada maskę.
Pewnie się do tego nie przyznacie, ale w większości przypadków tak jest i wy dobrze o tym wiecie.
Ktoś mógłby zapytać, dlaczego właściwie tak jest?
Jak dobrze wiemy, każdego dnia ranimy albo zostajemy zranieni i tak jest po prostu łatwiej.
O wiele prościej, nawet gdy mamy wiele problemów, czy gorszy dzień jest wyjść z uśmiechem na twarzy niż tłumaczyć każdemu z osobna co nam, jest.
Gdy w rezultacie ten ktoś albo tego nie zrozumie, albo będzie, próbował, nam wbić nóż w plecy wykorzystując daną sytuację przeciwko nam.
Tak naprawdę jeszcze wtedy nie znałam prawdziwego znaczenia tych słów.
Po czasie jednak zrozumiałam, że dopóki nie pozna się, człowieka nie powinno się go oceniać.
Jednak patrząc na ludzi i na dwudziesty pierwszy wiek to kto tak na dobrą sprawę nie ocenia kogoś, dopóki go nie pozna?
Każdy z nas patrząc na innego człowieka "potrafi" stwierdzić, jaki jest.
I mimo że w zasadzie powinniśmy wynieść z domu, że nie należy, wyrabiać sobie zdania o kimś nim się go dobrze nie pozna i tak większość z nas to robi.
Na samym początku wypadałoby w ogóle zadać sobie pytanie, czy kogokolwiek właściwie da się poznać od początku do końca?
Jak tak dłużej się nad tym zastanawiałam, to doszłam do wniosku, że nikt nie jest w stanie nas dobrze poznać.
Nie mówiąc już o przewidzeniu naszego zachowania w danej sytuacji.
Pewnie wielu z was się zastanawia, dlaczego tak piszę.
Otóż wielu z nas wychodząc, z domu zakłada maskę.
Pewnie się do tego nie przyznacie, ale w większości przypadków tak jest i wy dobrze o tym wiecie.
Ktoś mógłby zapytać, dlaczego właściwie tak jest?
Jak dobrze wiemy, każdego dnia ranimy albo zostajemy zranieni i tak jest po prostu łatwiej.
O wiele prościej, nawet gdy mamy wiele problemów, czy gorszy dzień jest wyjść z uśmiechem na twarzy niż tłumaczyć każdemu z osobna co nam, jest.
Gdy w rezultacie ten ktoś albo tego nie zrozumie, albo będzie, próbował, nam wbić nóż w plecy wykorzystując daną sytuację przeciwko nam.
W pewnym momencie życia zrozumiałam, że ludzie w rzeczywistości próbują ukryć swoje ja, bo zasadniczo się go boją.
Zakładając, maski jak wiadomo, jesteśmy w stanie się dopasować do każdego.
A gdybyśmy mieli, pokazać siebie balibyśmy się odrzucenia, które na pewno byłoby nieuniknione ze strony ludzi.
Oni de facto mieliby zamknięte oczy na nas.
Sądzę, że prawdziwa twarz człowieka jest zamkniętym cierpieniem, którego nikt nie jest w stanie dostrzec, a nawet wytłumaczyć.
Zakładając, maski jak wiadomo, jesteśmy w stanie się dopasować do każdego.
A gdybyśmy mieli, pokazać siebie balibyśmy się odrzucenia, które na pewno byłoby nieuniknione ze strony ludzi.
Oni de facto mieliby zamknięte oczy na nas.
Sądzę, że prawdziwa twarz człowieka jest zamkniętym cierpieniem, którego nikt nie jest w stanie dostrzec, a nawet wytłumaczyć.
Jeśli będziecie, pokazywać się ludziom w swoich codziennych maskach oni będą wierzyć, że tacy naprawdę jesteście.
Kilka miesięcy temu sama przekonałam się o tym na własnej skórze, bo, mimo że byłam, zupełnie inna w szkole niż na blogu usłyszałam od osoby o wiele starszej od siebie, że na pewno jestem taka, jaką mnie spostrzega, ponieważ w danej sytuacji sprawiam zupełnie inne wrażenie i ciągle udając, nie będę prawdziwa tylko zakłamana w swoich przekazach na blogu.
Wtedy pomyślałam sobie, że jest to osoba jak każda inna, która zna tylko moje imię nie historie, którą jak każdy posiadam, a ona mimo wszystko nie wie o mnie nic.
Ja akurat jestem osobą, która zawsze dopasowuje, się do sytuacji co nie zmienia faktu, że na bloga przelewam swoje prawdziwe myśli i nie próbuję, być kimś kim nie jestem.
Ludzie tacy właśnie są.
Kompletnie was nie znając albo widząc tylko wasze postępowanie, w danej sytuacji potrafią, wysnuć tysiące wniosków na wasz temat często nie znając odpowiedzi, dlaczego tak, a nie inaczej.
I każdego dnia na nowo każą częstować siebie garścią przesłodkich sztucznych słów.
Właśnie dlatego wygodniej jest udawać.
Życie to autentycznie teatr, a my jesteśmy aktorami.
Każdego dnia zakładamy, maskę wychodząc na scenę, jaką jest życie tylko po to, by odegrać spektakl, ale nikt z nas nie wie, kiedy przyjdzie nam z tej sceny zejść i nie wrócić.
Mimo że nie mamy władzy nad światem, który wciąż się kręci, przez co sami nie potrafimy się w nim odnaleźć.
Kilka miesięcy temu sama przekonałam się o tym na własnej skórze, bo, mimo że byłam, zupełnie inna w szkole niż na blogu usłyszałam od osoby o wiele starszej od siebie, że na pewno jestem taka, jaką mnie spostrzega, ponieważ w danej sytuacji sprawiam zupełnie inne wrażenie i ciągle udając, nie będę prawdziwa tylko zakłamana w swoich przekazach na blogu.
Wtedy pomyślałam sobie, że jest to osoba jak każda inna, która zna tylko moje imię nie historie, którą jak każdy posiadam, a ona mimo wszystko nie wie o mnie nic.
Ja akurat jestem osobą, która zawsze dopasowuje, się do sytuacji co nie zmienia faktu, że na bloga przelewam swoje prawdziwe myśli i nie próbuję, być kimś kim nie jestem.
Ludzie tacy właśnie są.
Kompletnie was nie znając albo widząc tylko wasze postępowanie, w danej sytuacji potrafią, wysnuć tysiące wniosków na wasz temat często nie znając odpowiedzi, dlaczego tak, a nie inaczej.
I każdego dnia na nowo każą częstować siebie garścią przesłodkich sztucznych słów.
Właśnie dlatego wygodniej jest udawać.
Życie to autentycznie teatr, a my jesteśmy aktorami.
Każdego dnia zakładamy, maskę wychodząc na scenę, jaką jest życie tylko po to, by odegrać spektakl, ale nikt z nas nie wie, kiedy przyjdzie nam z tej sceny zejść i nie wrócić.
Mimo że nie mamy władzy nad światem, który wciąż się kręci, przez co sami nie potrafimy się w nim odnaleźć.
"Pełen fałszu trans.
Znów zakładam maskę, światło w oczy, muszę grać.
Przedstawienie trwa.."
Znów zakładam maskę, światło w oczy, muszę grać.
Przedstawienie trwa.."
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Kochani! Dzisiaj przychodzę do was z prośbą.
Jeśli chcielibyście mi pomóc, za co byłabym, ogromnie wdzięczna prosiłabym was o uzupełnienie ankiety, która pomoże mi w podejmowaniu blogowych decyzji. :)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz